*

Όπου κι αν είσαι θα σε βρω κι αν δεν πιστεύεις,

νερό καρδιά μου θα γινώ, την δίψα σου να σβήσω,

κι άνεμος ήσυχος, γλυκός, τη φλόγα να δροσίσω,

φωνή θα γίνω, να το πω, σ ότι λατρεύεις.

Μακριά αν φύγεις, θα σε βρω και ένα δρόμο,

με τα δυό χέρια μου θα ανοίξω κι ας ματώσουν,

από τα μάτια σου, δάκρυ θα πιώ και τρόμο,

σε εμένα να έρθουν, εμένα να πληγώσουν.

Όπου κι αν είσαι, στο ουρανό σου ασπίδα

θα γίνω να κρατήσω, το φως να μην σε κάψει,

και θα φυσήξω σαν βοριάς, να φύγει η καταιγίδα,

κι όσα δεν βρήκες, η ψυχή για σένα θα τα ψάξει.

Κι αν θα αργήσεις, μέσα μου θα κρατώ κλειδί,

κι όταν γυρίσεις, θα στο δώσω να ανοίξεις πάλι,

στην πόρτα να βρεις όπως τότε, κείνο το παιδί,

που έπαιζε τόσο ήσυχο, στο έρημο ακρογιάλι.

Όπου κι αν είσαι, την αχτίδα θα σου στέλνω,

να σε ζεσταίνει, δεν την χρειάζομαι πια τόσο,

κι αν δεν μπορώ, σε σένα τη χαρά να φέρνω,

τότε ανάσα μου, τη ζωή μου θα σου δώσω.

Ounkas

02/01/2013