Θες να σου πω, γιατί η βροχή κυλά στα μάτια,

γιατί ο χρόνος, τις πληγές όλες δεν κλείνει,

γιατί χιλιάδες, γίνονται οι μέρες μου, κομμάτια,

γιατί τα λίγα που αγαπώ, η ζωή δε δίνει.

Θες να σου πω, γιατί ο ήλιος μου, δεν βγαίνει,

γιατί οι ώρες, έρχονται και το χαμόγελο σκορπούν,

γιατί η ψυχή μου, φως μου, δεν χορταίνει,

να μένει αμίλητη, όταν οι άλλοι την ρωτούν.

Θες να σου πω, μέσα απ τη συννεφιά, πώς βλέπω,

πώς τέτοια μπόρα, δεν μουσκεύει το κορμί,

γιατί όσα πρέπει, στη ζωή μου ανατρέπω,

γιατί ποτέ, στου πλήθους δε βαδίζω τη γραμμή.

Ζητάς να μάθεις, απ όσα υπάρχουν, τι αξίζει,

κι απ όσα θα ρθουν, για πόσα θα χαρώ,

γιατί τα άνθη μου, ένας βοριάς θερίζει,

γιατί να ζήσω, ευτυχισμένη δεν μπορώ.

Ζητάς να ακούσεις, τη φωνή που ψιθυρίζει,

κι όσες σκέψεις, φέρνουν λύπη στη καρδιά,

γιατί η ανάσα, νιώθεις σαν να φτερουγίζει,

και στα όνειρα μου, μόνο γελούνε τα παιδιά.

Θες να σου πω, γιατί η φωνή μου έχει σωπάσει,

κι όσα ο νους μου, σχεδιάζει στην βροχή,

αυτά που θέλησε η καρδιά μου να μοιράσει,

γιατί τα κλείσανε, ξανά μες τη ψυχή...

Ounkas

04/04/2013