Καλό χειμώνα σε όλους μας.
Σας ευχαριστώ.

Έκρυψες το δάκρυ σου, κάτω απ το σεντόνι,

το νου σου σκέψεις τόσες, έκαναν να πονά,

να ξημερώνει ήθελες, αλλά να μην νυχτώνει,

τη μέρα κάπως γέλαγες, τη λύπη να περνά.

Σαν κοίταγες τη θάλασσα, μαζί της είχες φύγει,

με μια βαρκούλα τόση δα, ποτέ δεν την φοβόσουν,

την άγγιζαν τα κύματα, σαν μάνα που τυλίγει,

στην αγκαλιά ένα μικρό, έτσι μόνο κοιμόσουν.

Και γύρναγες και έβρεχε, νεκρές στεριές γεννούσαν,

ένειρα μες το πράσινο κι έναν ήλιο να καίει,

όταν οι ώρες έφταναν, τη βάρκα σου γυρνούσαν,

εκεί που πέθαινες ξανά, στην γη που όλο κλαίει.

Φωτιά σταγόνες κόκκινες, κρύβεις πάλι απόψε,

ψυχή μου, κάνε υπομονή, στον άνεμο θα πάνε,

λίγο όμως να μείνουμε, την ερημιά σου διώξε,

κάνε πως θέλεις να ‘σαι εδώ, κάνε πως περπατάμε..

κι όταν όλοι θα φύγουνε, μόνες θα πορευθούμε,

κι όπου θελήσεις και μου πεις, κοντά σου θα βαδίσω,

ώρες που δεν ξεχάσανε να λένε θα χαθούμε,

μα τώρα εδώ ριζώνανε, σιωπή μην τους στερήσω.

Ounkas

06/02/2014