Με όνειρα μεγαλώνουμε, τροφή για το μυαλό,

έχουνε χρώμα ζωηρό και γελαστούς ανθρώπους,

κάθε τους τέλος, είναι αρχή, φέρνει πάντα καλό,

σ ενα ταξίδι μακρινό, σε άλλους, νέους τόπους.

Κι είναι ο καιρός υπέροχος, ποτέ δεν έχει χιόνι,

μέσα εκεί, ζει η χαρά, ο ήλιος, το φεγγάρι,

εκεί, είσαι εσύ ο τυχερός κι όχι κάποιου το πιόνι,

εκεί δεν πας ποτέ σκυφτός, βαδίζεις όλο χάρη.

Στα όνειρα πετούν αετοί, τα βόλια δεν φοβούνται,

λεύτερους όλους τους χωρά,ο ουρανός που λάμπει,

οι άνθρωποι με σφαλιστές, τις πόρτες δεν κοιμούνται,

δέντρα καμμένα δεν θα δεις, πράσινοι όλοι οι κάμποι.

Στ όνειρο κάθε ποταμός, κυλά και τραγουδάει,

και όταν πέσει στη θάλασσα, μαζί της αλητεύει,

ο ηλιος λίγο πριν κρυφτεί, τα σύννεφα φυλάει,

μην ξεχαστούν και κρύψουν,το φεγγαρι που πλανιέται.

Κάθε αυλή, σαν γειτονιά, έχει μικρά σπιτάκια,

και στα σοκάκια τους ακους,παιδιών αθώες φωνές,

πάντοτε σου χαμογελούν,δυό ολόγλυκα ματάκια,

και οι ψυχές γεμάτες φως, όχι άδειες, κενές.

Και τώρα που είδα τα όνειρα, καλύτερα να φύγω,

εγώ γυρεύω την βροχή, της θάλασσας το κύμα,

εγώ δεν ξέρω να γελώ.. μονάχα να τυλίγω,

το δάκρυ μέσα στη καρδιά και να ζητώ το βήμα,

που θα με φέρει την αυγή, εκεί που μου μιλάνε,

χίλιες σκιές και παίζουνε, κρυφτό με την αλήθεια,

άλλες καρδιές δεν θα άντεχαν,τόσο να καρτεράνε,

για μια ανάσα... ζωντανή κι όχι για παραμύθια.

Ounkas

05/05/2012