*
Υπάρχει ένα δωμάτιο, που η ζωή έχει φτιάξει,

σαν ουρανός απέραντο, μα και μικρό σαν δάκρυ,

μέσα να κλείνουν οι άνθρωποι,όσα η ψυχή θα στάξει,

σ ετούτο το ταξίδι της, στης γης όλα τα μάκρη.

Όλα τα ανεκπλήρωτα, τ ανείπωτα του νου μας,

όσα ονειρευόμαστε και για όσα δεν μιλάμε,

κάθε βαθύ αναστεναγμό, σκοτάδι του μυαλού μας,

εκείνα που μας έκαναν, άλλο να μην γελάμε.

Όποτε φτάνει μια στιγμή, που πνίγει τη φωνή μας,

όποτε γκρίζα σύννεφα, τον ήλιο μας, σκεπάζουν,

σ εκείνο το δωμάτιο, κλειδώνεται η σιωπή μας,

και βγαίνει όταν αισθανθεί, τα γκρίζα πως αλλάζουν.

Έστω για μια μόνο φορά, ο καθένας θα περάσει,

την πόρτα εκείνη που οδηγεί,σ ένα σωρό από λέξεις,

σκόρπιες εδώ και εκεί πετούν, μέχρι που να γεράσει,

μέχρι να νιώσει άλλο πια, πως δεν μπορείς ν αντέξεις.

Σ εκείνο το δωμάτιο, χρόνια πολλά έχω αφήσει,

βγαίνω για λίγο μα ξανά, γυρίζω και σωπαίνω,

μα μέσα μου έχω στιγμές, λευκές που έχω ντύσει,

απ των ματιών σου τ όνειρο και τη ψυχή ζεσταίνω.

Ounkas

14/05/2012