*

Δεν θέλησα, να σε κάνω να κλάψεις,

τρέχει ένα δάκρυ σου εκεί, χίλια εδώ,

δε θέλησα, με τις πληγές μου να τρομάξεις,

για λίγο μόνο, θα θελα να σε δω.

Προσπάθησα, το γέλιο το χαμένο να σου δείξω,

να αναστήσω, τα όνειρά μου, τα νεκρά,

δεν έκλαψα, για να μην σε λυπήσω,

μην μείνει η γεύση, απ τα δάκρυα τα πικρά.

Σου έδωσα, όση πνοή είχε το σώμα,

σου χάρισα, το λίγο φως που είχε η ψυχή,

αντάλλαξα, την ερημιά μου και το χώμα,

με δυό ελπίδες, για σένα και μια ευχή.

Κατάφερα, να σου μιλήσω για ότι αξίζει,

και τόλμησα! το σ αγαπών αισθανθείς,

τα λίγα σου έδωσα, που το μυαλό γνωρίζει,

και ζήτησα, για μια στιγμή να τα σκεφτείς.

Κοίτα τη θάλασσα, που ακίνητη δε μένει,

τη συννεφιά κι όλες τις στάλες του ουρανού,

κείνο το χιόνι, που την καρδιά σου, δένει,

με δυό εικόνες, που χαράχτηκαν στο νου.

Σου είπα σκέψου, κάτι που έχεις διαβάσει,

μια μπόρα που έκανε, τα χείλη να γελούν,

και την στιγμή, που μες το σώμα, έχει περάσει,

ως ένα σκίρτημα, που ελάχιστοι το ζουν.

Σε όλα αυτά και σ άλλα τόσα τριγυρίζω,

εκεί θα είμαι, ακόμα κι αν έχω χαθεί,

στις λέξεις θα μαι, πάντα να σου θυμίζω,

πως τ΄ όνειρο, αν δεν το ψάξεις, θα βρεθεί.

Ounkas

01/01/2013