Αυτό που κάποιοι, ονομάζουν ξαστεριά,

πίστευα είναι καθαρό, ευτυχισμένο,

πώς δεν χανόταν, μέσα σε μια βραδιά,

πώς δεν γινόταν, βλέμμα λυπημένο.

Αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουνε ζωή,

πίστευα είναι, κάτι ωραίο, που γελάει,

πώς είχε πάντοτε αγέρα και πνοή,

και τους καημούς, ήξερε να νικάει.

Αυτό που κάποιοι ονομάζουν ουρανό,

εγώ το ξέρω πιο καλά απ το καθένα,

γιατί μαζί του, κάθε στιγμή περνώ,

και τ άστρα του, μετράω ένα ένα.

Αυτό που κάποιοι λένε είναι αλήθεια,

την είδα κάποτε μόνη να τριγυρνά,

αμέσως ένιωσα, πώς δεν ήταν συνήθεια,

αλλά ένα αίσθημα, που ο άνθρωπος ξεχνά.

Κι αν κάποιοι άνθρωποι, είπαν πως μ αγαπάνε,

γιατί με σπρώχνουν, να βρεθώ στο πουθενά?

γιατί μισούν την αγκαλιά και την πονάνε,

αφού δεν θέλουν, ν αγαπήσουνε ξανά?

Ounkas

02/01/2013