Είδα για λίγο ένα φως, μα χάθηκε,

μέρες περίμενα, να έρθει μες το κρύο,

βάδισα τόσο, μα το κορμί, κουράστηκε,

κι ένα πρωί του φώναξα δειλά, αντίο.

Σ ένα καράβι ήμουν μικρό, αλλά ναυάγησε,

μα πιάστηκα από ένα ξύλο του και πάω,

να βρω στεριά μπροστά μου, πολύ άργησε,

με το μυαλό μου, στα σύννεφα πετάω.

Ένα βουνό, είδα πλάι μου και ανέβηκα,

γλίστρησα όμως, πριν φτάσω στη κορφή του,

δεν υποχώρησα και στα μισά του ξαναβρέθηκα,

θα συνεχίσω, κι ας με τρομάζει η μορφή του.

Θέλησα και ένα, με την άμμο να γινώ,

κυλίστηκα στο σώμα της και χόρεψα,

τα πόδια μάτωσαν, μ αντί για να θρηνώ,

να ξαναβρώ ένα χαμόγελο μου, μπόρεσα.

Σε ένα βράχο πάνω, στάθηκα και μέτρησα,

κάθε πληγή, που το ταξίδι μου έχει αφήσει,

ήταν πολλές, μα απ τις στιγμές του κέρδισα,

λίγες ανάσες.. η ψυχή μου για να ζήσει.

Ounkas

03/11/2012