Ποιός να ορίζει,της καρδιάς την διαδρομή,

από πριν λένε πως είναι χαραγμένα,

στου ουρανού μας τα κρυφά, μία γραμμή,

όνειρα, αλήθειες, στο καθένα μοιρασμένα.

Μα τα ΄γιατί΄, μοιάζουν να είναι αμέτρητα,

σώμα, ψυχη και νους, πώς ενωθήκαν?

κι αν είναι έτσι, γιατί όλα μοιάζουν ψεύτικα?

και οι ελπίδες στο άγνωστο, παραδοθήκαν?

Δεν βλέπεις ήλιο κι όμως φωτιές ανάβουν,

καίνε όσα ζεις κι όλα όσα αισθάνεσαι,

ρίζες γεννιούνται και πιο βαθιά σου σκάβουν,

για να τυλίξουν μες το χάος, όσα νοιάζεσαι.

Πότε θα ζήσουν, τα ΄θέλω΄μας στο χρόνο?

τόσοι κανόνες, τόσα ΄μη΄,  μας γέρασαν,

να ανασαίνεις, δυό στιγμές, ζήτησες μόνο,

κι αυτές γελάσανε και γρήγορα προσπέρασαν.

Σ αυτό το κόσμο, ποτέ η καρδιά δεν θα ανθίσει,

μένει βουβή, κρυμμένη μέσα στις σκιές της,

λεπτά στο απέραντο, παλεύει να κερδίσει,

και κλείνεται, ξανά μες τις σιωπές της...

Ounkas

14/01/2013