Βρεγμένο ρούχο που το πέταξαν, μην στάξει,

μην πλησιάσει και λερώσει, ότι αγαπούν,

μια μουσική,  που ανάγκασαν να πάψει,

λύπη μην φέρνει, σε όσες ματιές γελούν.

Βιβλίο που έβαλαν φωτιά, να μην ανοίξει,

για να μην κάνει, επανάσταση η ζωή,

ήλιος που κρύψανε, για να μην βγει κι αγγίξει,

το πάγο που έχει η καρδιά μου, το πρωί.

Δέντρο που έβγαλαν, τις ρίζες απ το χώμα,

και τ άφησαν, πάνω στη γη να ξεραθεί,

σκιά μην ρίχνει, σε τούτο δω, το δώμα,

να ξεριζώσει ο αέρας, ότι μπρος του βρεθεί.

Σκίτσο που χάραξαν την ομορφιά να κλέψουν,

κανείς εδώ, μην σταματά και το κοιτά,

τα χείλη σφάλισαν, για να μην επιτρέψουν,

να ακούσει κάποιος, η καρδιά ότι ζητά.

Καλύβα που έβαλαν, φωτιά και διασκεδάζουν,

χορεύουν γύρω της, καθώς γκρεμίζεται,

δεν ξέρουν όμως, πως οι στάχτες που κοιτάζουν,

το σώμα μου είναι, γιατί η ψυχή.. χωρίζεται...

Ounkas

11/01/2013