Πάλι λέξεις χαράζω στο χαρτί,

κι αυτός ο χρόνος, γεμάτος εικόνες,

πάλι η καρδιά, δεν έχει γιορτή,

κλεισμένη, δεμένη, σε γκρίζες κολώνες.

Το μπλε που θα δεις, θάλασσα είναι,

κι αυτή η αχτίδα, το μικρό μου αστέρι,

για λίγο αν το θες, πλάι της μείνε,

γιατί δεν διαρκεί, πολύ καλοκαίρι.

Μπορείς να περνάς, ν αφήνεις σημάδι,

θα ήθελα τόσο, βαθιά να σε κρύψω,

για λίγο είναι φως, μετά το σκοτάδι,

κλειδώνει και εγώ, δεν μπορώ να σ ανοίξω!

Σαν μένουμε μόνοι, κανείς δεν γνωρίζει,

εγώ και εκείνο, δυό λύκοι !! αγρίμια !!

που ως το πρωί, κανείς δεν κερδίζει,

σκουπίζουμε δάκρυα, ερημιά και συντρίμμια.

Η μάχη σκληρή, σκιές που φωνάζουν,

κρατήσου μακριά, τις ώρες που τρέμω,

ήχοι και εικόνες και εμένα τρομάζουν!

σαν φεύγει η νύχτα, το σώμα μου σέρνω,

Ounkas

08/01/2013