Κι όμως μες την φωνή σου, άηχες λέξεις γυρεύουν,

κάποιο τρόπο να βρεις, να είναι πάντα κοντά σου,

κι όταν φτάνεις εκεί, που τα πάντα λατρεύουν,

σταματάς και κοιτάς, το μυαλό .. την καρδιά σου..

Αν αυτή η ζωή, ήρθε απλά για να ζήσεις,

σκέφτομαι γιατί άραγε, να σε πάει σε δρόμους,

που έχουν κάτι αλλιώτικο, μα αν το διεκδικήσεις,

θα διαλύσεις με μιας, των ανθρώπων τους νόμους?

Έτσι, όπως το νόμισμα, που έχει για όλους δυό όψεις,

το ίδιο και η ζωή, σου δίνει οδούς να διαλέξεις,

ή θα πρέπει κομμάτια, τη καρδιά σου να κόψεις,

ή όπου νιώθεις πως ζεις, εκεί πρέπει να τρέξεις.

Κι όμως δείχνει σωστό, για τους άλλους το λάθος,

δεν πειράζω κανέναν, δεν φωνάζω, ανασαίνω,

κλείδωσα στη καρδιά, στης ψυχής μου το βάθος,

για μένα ζωή ότι είναι και γιαυτό θα προσμένω.

Ounkas

19/01/2013