Αντάρα έγινε και χιονιάς και κρύο και σωπαίνει,

αυτή η φωνή που έμενε, να λέει ΄πόσο μου λείπεις΄,

τώρα αχτίδα, μήτε φως, στα μάτια της πια μένει,

μόνο μια ομίχλη απλώθηκε, μορφή πάντα της λύπης.

Ounkas

12/01/2013