*

Κι όλα σε μια στιγμή, κρύο και στάχτη,

πήρες τον ήλιο σου μαζί και τρέμω,

να μην γυρίσεις αν δε θες, μα σαν αδράχτι,

τρυπά συνέχεια τη ψυχή, σαν περιμένω.

Δε θα μπορέσει η καρδιά να με ζεστάνει,

το κρύο έγινε χιονιάς κι ότι αγγίζει,

το κάνει πάγο, τον ανθό σου θα μαράνει,

που μου χες δώσει, η ζωή μην με λυγίζει.

Το χιόνι πέφτει με μανία, με σκεπάζει,

έχω τη δύναμη, μα δε θα το παλέψω,

ακούω βήματα, σαν κάποιος να πλησιάζει,

μα δε με νοιάζει, έχω χαθεί, τί να γυρέψω?

Ένα αχνό χαμόγελο, τραβά τα χείλη,

η σκέψη φεύγει και μου δείχνει μια αγκαλιά,

κρατώ στο χέρι, ένα λευκό μαντήλι,

και ψιθυρίζω λέξεις σου, απ τα παλιά.

Παίζει ο νους? ή είναι αλήθεια τ άρωμα σου?

σκέφτομαι, 'λίγο έμεινε΄, ας τρελαθώ,

κι όμως στο πλάι μου, είναι τα βήματα σου,

μα το κορμί μου, πάγωσε, δεν το κρατώ.

Στο βράχο εκεί, πλάι στη θάλασσα μας,

σφιχτά κρατάς, ότι απ το σώμα έχει μείνει,

σου ψιθυρίζω, 'πάντα ζούσα στα όνειρα μας΄

και πάντα θα σε αγαπώ, ότι κι αν γίνει΄.

Ounkas

26/01/2013