*

Πριν σωπάσει η φωνή μου,

να μου πω, πως δεν έφταιξες,

για την γκρίζα μορφή μου,

εσύ χρώμα της έκλεψες,

με γαλάζιο την πότισες,

τ' ουρανού σου κομμάτια,

της ψυχής σου της δώρισες,

τ' ακριβά της παλάτια.

Πριν τα χείλη σφαλίσουν,

να σου πω, πως δεν χόρτασα,

και ζητώ να γυρίσουν,

οι στιγμές που δεν πρόφτασα,

ν' ανασάνω του αγέρα σου,

της δροσιάς του, τις στάλες,

την αυγή της ημέρας σου,

της βροχής σου, ψιχάλες.

Πριν το σώμα αποδράσει

και χαθεί στην σκιά του,

να σου πω, θα μοιράσει,

όσα έχει αγκαλιά του,

κι αφού όσα γνωρίζει,

είναι εσύ, που του στάθηκες,

τη ψυχή του χαρίζει,

και λυπάται αν κουράστηκες,

πάντα την αγαπούσες,

κι αν ποτέ σου, τη μάλωνες,

πιο πολύ την ζητούσες

και μαζί της, μεγάλωνες.

Ounkas

07/02/2013