*

Πάμε σαν άλλοτε, σαν τότε που οι ώρες

μοιάζαν να έχουν αγκαλιά, ότι αγαπάμε,

δρόμοι, βουνά, θάλασσες σαν δυό χώρες,

ενώνονταν, μαζί τα πάντα να περνάμε.

Πάμε σαν άλλοτε, οι δυό σαν ένα υπήρχαν,

και ο ουρανός, μες τη στεριά χανόταν,

πίσω ζητώ, αυτά που οι καρδιές μας είχαν,

τα θέλω έλεγε η ψυχή μας, δε φοβόταν.

Σαν τότε πάμε, στ ανοιχτά χωρίς πανιά,

με βάρκα τόση δα μικρή, αλλά γλιστρούσε,

σε ήλιο, άνεμο, βροχή και καταχνιά,

εύκολα ή δύσκολα, τα πάντα αυτή νικούσε.

Χώμα κι ανθός, διαβάτες τα ζηλέψαν,

το ένα απ τ' άλλο, ποτέ δε χωριζόταν,

ψηλές κορφές, τ' απέραντο αγναντεύαν,

αγέρας ήσυχος, απ τα κλαδιά κρατιόταν.

Σαν πρώτα έλα, πάμε ξανά ν' αγγίξουμε,

το χιόνι εκείνο, που όνειρα κεντούσε,

όπως και τότε, αναμμένο να κρατήσουμε,

το τζάκι πλάι μας, που τις στιγμές μετρούσε.

Ounkas

05/02/2013