Σου πα πως θέλω ν αλλάξω ουρανό,

και μου πες, ίδιος είναι σ όλο το κόσμο,

σου πα η καρδιά μου, έχει τεράστιο κενό

και μου πες βγες, και βάδισε στο δρόμο.

Φώναξα πως αυτή η ζωή, δε με χωρά,

και μου πες "έλα, κοίτα την ομορφιά της",

τα ρούχα σου 'δειξα, που η ψυχή φορά

και έφυγες τρέχοντας, από την αγκαλιά της.

Το ψέμα ξέρω και εγώ πως δεν κοστίζει,

μα σε αυτό, να ζω, δε θέλησα ποτέ μου,

γύρω την Άνοιξη, βλέπω κι εγώ που ανθίζει,

μα προτιμώ να ακούω την πνοή του ανέμου.

Πραγματικά, όσα μου λέγανε περίμενα,

να δω, ν αγγίξω, καθώς θα μεγαλώνω,

μα σας κακογραμμένα, μοιάζουν κείμενα,

οι ώρες τις ζωής και εγώ παγώνω.

Γι αυτό εσύ, στο φως πήγαινε που βλέπεις,

και δώσε στη ψυχή σου, ότι πολύ αγαπά,

αυτά που λέει η καρδιά, μην ανατρέπεις,

έρχεται αγέρας και ότι βρει το σκορπά.

Ounkas

13/03/2013