Ήρθε μια μέρα, που το φεγγάρι κατέβηκε τόσο,

σχεδόν σαν να 'θελε, απαλά να με αγγίξει,

σε μια στιγμή, σκέφτηκα κάτι να του δώσω,

μα είχα μόνο την καρδιά, του 'πα να τη κρατήσει.

Και ένα πρωί, για πρώτη φορά μια αχτίδα,

τυλίχτηκε γύρω απ το σώμα, σαν σεντόνι,

την χάιδεψα κι έπειτα, να τρέχει την είδα,

ψηλά και το φως της, μ αγάπη να απλώνει.

Πριν να νυχτώσει, ένα άστρο σαν άνεμος πέρασε,

κι εγώ του 'δωσα, κλειδί του ονείρου να φυλάξει,

μια στάλα από φως, φεύγοντας τη ψυχή μου κέρασε,

και το 'δα να στέκει ακίνητο, πριν πάλι πετάξει.

Και σύννεφο από μακριά, ήρθε και με ακούμπησε,

πάνω του κρέμασα, μικρό φυλαχτό να προσέχει,

πολύ σιγανά άκουσα, σαν να τραγουδούσε,

και είδα όσο ανεβαίνανε, άλλο χρώμα να έχει.

Και μια σταγόνα, στον ώμο μου ήρθε και στάθηκε,

και άλλο δεν είχα, μονάχα ψυχή να της δώσω,

σαν δάκρυ που τρέχει, την ένιωσα πόσο ζεστάθηκε,

ήξερα χάθηκα, μα ήθελα τη ψυχή να την σώσω.

Ounkas

07/06/2013