Βαδίζω αθόρυβα, σε ένα δρόμο σκοτεινό,

μια λάμψη βλέπω, μα γρήγορα αυτή σβήνει,

και συνεχίζω, τα πόδια μάτωσαν, πονώ,

μα η καρδιά, να σταματήσω δεν μ αφήνει.

Άραγε ξέρει, κάτι από μένα παραπάνω?

και αν γνωρίζει, γιατί δε το 'χει φανερώσει?

δεν θέλω άλλα, βήματα πάλι να κάνω,

όποτε στάθηκα, όλα με έχουν πληγώσει.

Μα εκείνη θέλει, να φτάσω ως το τέλος,

μια διαδρομή που έχει σκιές κι όλο φωνάζουν,

όσο σιγά κι αν προχωρώ, μπρος μου, έλος,

με παρασύρει και τα πόδια μου βουλιάζουν.

Να βγω από εκεί, δύσκολο είναι μα παλεύω,

δε θέλω κάποιος, να χαθεί όμως μαζί μου,

από το άσχημο μακριά, κρατώ ότι λατρεύω,

μα ο χειμώνας ξεχειλίζει απ τη ψυχή μου.

Ounkas

06/06/2013