Μείνε χαμόγελο μου λίγο ακόμα,

ίσα που προλαβαίνω να σε δω,

δώσε ανάσα, στο άδειο μου το σώμα,

κάνε με την βροχή πάλι να βρω.

Μείνε για δυό στιγμές κι έπειτα φεύγεις,

τι είναι μες το χρόνο, δυό λεπτά?

καταλαβαίνω το γιατί,  με αποφεύγεις,

γιατί τα φώτα, είναι όλα σβηστά.

Και έτσι γίνεσαι, όλο πιο βιαστικό,

τρέχω συνέχεια, κάπως να σε προλάβω,

λίγο ν' αγγίξω, το δικό σου μυστικό,

το νόημα που έχει η ζωή, να καταλάβω.

Μα σαν τον άνεμο, μακριά πετάς,

τη μια είσαι εδώ, την άλλη σ' έχω χάσει,

κι όλο ρωτάω, από μένα τι ζητάς,

κι όλο ρωτάω, τόσο γιατί με έχεις ξεχάσει.

Φεύγεις κι αφήνεις, πάλι σκόνη, ερημιά,

θολή ματιά μου, ποιος να σε αντέξει?

βουβή και ανήσυχη, μένω σε μια γωνιά,

κι αφήνω ένα.. δάκρυ μου να τρέξει...

Ounkas

19/07/2013