*

Δυό ποτάμια, που δεν βρέθηκαν ποτέ,

δυό σταγόνες, που ποτέ τους δεν στεγνώσαν,

δυό ανάσες, είναι οι δρόμοι μας, κουτέ,

που σε χρόνια που περάσαν, δεν παγώσαν.

Δυό ελπίδες, που δεν ζούσαν χωριστά,

δυό καθρέφτες, που όταν σπάσαν, γίναν ένας,

δύο μάτια, που δεν μείνανε κλειστά,

δυό ψυχές, που δεν της έβλεπε κανένας.

Ounkas

04/07/2013