Τα μάτια αυτά που δεν γελούν,

σ ένα μακρύ μέρος κοιτάνε,

τα χείλη αυτά, που δεν μιλούν,

ίχνη μικρά, ζωής ζητάνε.

Σύννεφα στέκουν, καρτερούν,

κανείς δεν ξέρει, τί γυρεύουν,

έχουν βροχή, μα δεν μπορούν,

να την αφήσουν, τη ζηλεύουν.

Ήλιος, μα δεν έχει φωτιά,

να ζεσταθεί η ψυχή, δε φτάνει,

μάχεται η αλήθεια, τη ψευτιά,

μία κερδίζει, εννιά χάνει.

Ένα λουλούδι, παλεύει να σταθεί,

σε πέτρες και πάνω σε βράχο,

πριν όλη η πόλη κοιμηθεί,

θα γύρει και θα ξεραθεί, μονάχο.

Στου χρόνου τ άδικα τα κουρασμένα,

ελπίδες μάταιες, ανέμους ψάχνουν,

όνειρα, αγάπες, πλοία, ναυαγισμένα,

σκέψεις και δύναμη, πια δεν υπάρχουν.

Ounkas

06/07/2013