Αυτή η ανηφόρα, δεν έχει τελειωμό,

είναι και εκείνα τα σκαλιά, που γέρνουν,

γλιστράς και ενώ δεν θες το γυρισμό,

πάλι μονάχη, στην αρχή σε σέρνουν.

Και προσπαθείς, χίλιες φορές να ανεβείς,

και αγωνίζεσαι κάπου έστω να φτάσεις,

ακόμα λίγο πιο ψηλά, για να το δεις,

ένα σημάδι που είχες πει, να προσπεράσεις.

Μα όσο αγώνα κάνεις, ξανά σε ωθεί,

ένα αόρατο χέρι, λες σε σπρώχνει,

το βήμα μάχεται, κάπως να κρατηθεί,

μα το βουνό, με δύναμη σε διώχνει.

Λίγες ανάσες και ξεκινάς απ την αρχή,

από μακριά, κοιτώ πόσο παλεύεις,

μέσα στις λάσπες, που έφερε η βροχή,

σαν την σταγόνα, βουλιάζεις και χορεύεις.

Η ανηφόρα, πάλι αλλάζει τη μορφή,

όσες προσπάθειες κι αν κάνεις, ματαιώνει,

κάθε φορά, απομακρύνει την κορφή,

και ο αγώνας σου, ποτέ του δεν τελειώνει...

Ounkas

02/08/2013