Δεν έχει άκρη εδώ για να την βρεις,

δεν έχει μέρος, λίγο να ξαποστάσεις,

οι δρόμοι πάντα, με πλήθος ή χωρίς,

το τόπο που ζητάς, δεν θα τον φτάσεις.

Δεν έχει αυγή εδώ, για να την δεις,

δεν έχει ήλιο, ζέστη να σου χαρίσει,

ούτε κρυψώνα, απ το κρύο να φυλαχτείς,

και ο ανθός σου, δεν θα ξανα μυρίσει.

Δεν έχει κύμα εδώ, να το ιππεύσεις,

γιατί ο άνεμος, από νωρίς έχει κοπάσει,

τη βάρκα στο λιμάνι να επιστρέψεις,

είναι αδύνατον, πριν μπόρα ξεσπάσει.

Δεν έχει βράχο εδώ, να σταματήσεις,

να ξεκουράσεις, το βήμα, το κορμί,

μες το ποτάμι, πρέπει εσύ να κολυμπήσεις,

της όχθης για να φτάσεις, τη γραμμή.

Μα έχει βροχή εδώ, που πάνω σου επιμένει,

με τις σταγόνες της, να διώξει, όσα θρηνούν,

για λίγο έστω, είναι αυτή που περιμένει,

τα ξερά φύλλα σου, πράσινα να γινούν.

Ounkas

10/08/2013