Δεν αντέχω, να σε νιώθω να πονάς,

κάθε άνθρωπος, τις ρίζες σου μαραίνει,

άκου, αγρύπνια μου, μην τόσο λησμονάς,

όσα ο ήλιος, την αυγή πίσω θα φέρει.

Αν μπορούσα να πάρω μια στιγμή,

της δικής μου ζωής, να σου χαρίσω,

και τραβώντας, μια καθαρή γραμμή,

χρόνια αγάπης, σε σένα να δωρίσω..

Αν μπορούσα να σου δώσω, όλο το φως,

που έχει μέσα, η καρδιά και ζωντανεύει,

αν μπορούσα να πω γιατί και πως,

η ζωή το δρόμο μας, τόσο στενεύει

Αν μπορούσα, να κυλήσω την σκληρή,

πέτρα που στη γη σου, έχει ριζώσει,

που τον δρόμο έχει κλείσει και μπορεί,

τη ζωή, ώρα την ώρα να τελειώσει..

Τότε, ίσως να γινόταν πιο γλυκιά,

η μορφή σου και να έλαμπε την νύχτα,

τότε ίσως να μπορούσα στα κρυφά,

να ψιθυρίσω στο αυτί σου, 'καληνύχτα'.

Ounkas

09/09/2013