Μέσα στο χρόνο, διέλυσε ο ήχος της φωνής,

θρύψαλα έγινε και πρέπει γρήγορα να διώξω,

εκείνα όλα τα κομμάτια μου, μιας ζωής κενής,

να τα μαζέψω, κι όπως είναι να τα σπρώξω,

στο κύμα αυτό, που ως το βράδυ θα είναι εδώ,

να τα διαλέξει κι όσα του αρέσουν, να κρατήσει,

όσα δε θέλει, να ταξιδέψουν μακριά να μην τα δω,

ξανά στην θάλασσας μου τα νερά, μην τα γυρίσει.

‘Άλλη φουρτούνα, δεν ξέρω πώς να την αντέξω,

κι ας έχω ρίζες, στης άμμου της τα βάθη,

είναι νωρίς για να ανατέλλω και να τρέξουν,

μα είναι αργά, για να κρυφτώ στα ίδια λάθη.

Μην αφεθείς, ψυχή βαθιά και με γκρεμίσεις,

από του βράχου την ακρούλα εδώ, κρατήσου,

οι ώρες πέρασαν, την μοίρα σου να την νικήσεις,

μα έχει ακόμα, άλλο λίγο, για θυμήσου..

Την αύρα αυτή, που σου χαρίζει ανάσες, πιάσε,

αγκάλιασε τούτο το γέλιο, που από σένα,

παίρνει πνοή, μέσα του, όσα έχεις πλέον στάξε,

λίγο απ το είναι σου, μην ξεχαστεί, με τα χαμένα..

Ounkas

07/04/2014