Πίσω απ τις γρίλιες, κρύβονται οι φωνές,

αυτές που δεν γνωρίζεις πού ανήκουν,

σώματα και μορφές, απίστευτα κενές,

κι ανάσες που αντί να ζουν, σε πνίγουν..

Πίσω απ τα φώτα, χάνονται οι γραμμές,

του ορίζοντα κι όλη η ομορφιά που αξίζει,

τοίχοι που μείνανε, όρθιοι με ρωγμές,

φιγούρα που ξεχάστηκε κι όμως κάτι θυμίζει..

Πίσω απ του φάρους, κρύφτηκαν αμμουδιές,

ποτέ οι άνθρωποι, πάνω τους δεν πατήσαν,

άνθη που δεν μπορέσανε, να δώσουν ευωδιές,

μικρά παιδιά που τίποτα, ποτέ τους δεν ζητήσαν.

Πίσω από τα κύματα, καράβια δεν φανήκαν,

μα στο λιμάνι έμεινε, πλήθος να τα προσμένει,

αλήθεια κι όνειρο μαζί, απόψε πώς δεθήκαν??!

το βλέμμα άδειο, μόνο εκεί, τι πια να περιμένει?..

Πίσω απ τις στάλες, καπνός ψηλά ανεβαίνει,

μα η φωτιά δεν φαίνεται, κι ας μ έχει ακουμπήσει,

είναι η ψυχή τόσο μικρή, μα το καταλαβαίνει,

πως δεν της έμεινε πολύς, δρόμος για να διανύσει..

Ounkas

04/03/2014